CD4 یک گلیکوپروتئین از نوع غشایی تک زنجیره ای است و به خانواده سوپرژن ایمونوگلوبولین تعلق دارد.
در منطقه خارج سلول 4 دامنه ایمونوگلوبولین مانند وجود دارد (1 عدد Igمانند نوع V و 3 عدد Igمانند نوع C2).
منطقه غشایی از 25 اسید آمینه و دم سیتوپلاسمی از 38 اسید آمینه تشکیل شده است. دامنه های 1 ، 2 و 4 توسط پیوندهای دی سولفید تثبیت می شوند. دامنه داخل سلولی CD4 با p56Lck، که یک پروتئین تیروزین کیناز Srcمانند است مرتبط است. همانطور که توضیح داده شد CD4 به میکرو دامنه های غشای سلول T خاص مقاوم در برابر دترجنت ها تفکیک می شود.
لیگاندهای خارج سلولی: مولکول های MHC کلاس II در دامنه 1 مولکول CD4 به منطقه ای شبیه CDR2 متصل می شود؛ پروتئین پاکت HIV gp120 (در دامنه یک CD4 به منطقه شبیه CDR2 متصل می شود)؛ IL-16 (به دامنه 3 CD4 متصل می شود)؛ گلیکوپروتئین gp17 (به دامنه CD4 1 متصل می شود)، لیگاندهای داخل سلولی L-سلکتین: p56Lck CD4 یک گیرنده مشترک است که در پاسخ ایمنی (فعالیت گیرنده مشترک در اتصال به مولکول های کلاس II MHC) و عفونت HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی ؛ Cd4 گیرنده اصلی گلیکوپروتئین gp120 سطحی HIV-1 است) نقش دارد.
CD4 فعال سازی سلول T، چسبندگی سلول T/B، تمایز سلول T، انتخاب سلول T و انتقال سیگنال را تنظیم می کند. نقص در ارائه آنتی ژن (MHC کلاس II) باعث اختلال در عملکرد سلولهای TCD4+ و عدم تقریباً کامل آن ها در خون ، بافت و اندام بیماران (نقص ایمنی SCID) می شود.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.