پروپیدیوم یوداید (propidium iodide; PI) یک رنگدانه فلورسانت است که بیشترین جذب را در 493 نانومتر و بیشترین نشر فلورسانت را در 636 نانومتر دارد. این ماده پس از اتصال به DNA دچار شیفت کوانتومی شده و اوج جذب آن به 493 (نور سبز) و اوج نشر فلورسانت آن به 617 نانومتر (نور نارنجی/قرمز) تغییر پیدا می کند. با توجه به این ویژگی ها به عنوان یک رنگ رایج در بررسی محتوای DNA سلول استفاده می شود.
PI یک آنالوگ ساختاری اتیدیوم بروماید است که مانند آن دارای یک ساختار حلقوی حاوی نیتروژن است. این مولکول دارای یک آمین چهارم اضافه است که به صورت یونی به مولکول های ید متصل می شود. از رنگدانه های انترکاله شونده است که به DNA متصل می شود. از این رنگ در رنگ آمیزی هسته های سلولی استفاده می شود و از آنجایی که یک ترکیب هیدروفیل است نفوذپذیری غشایی ضعیفی دارد و برداشت آن توسط سلول های با غشای آسیب دیده (سلول های مرده) به طور قابل توجهی بالا است و به همین دلیل برای بررسی زیست پذیری سلول مورد استفاده قرار می گیرد. در روش های مبتنی بر میکروسکوپی فلورسنت و یا فلو سیتومتری با استفاده از این رنگدانه، سلول های زنده که نفوذپذیری کمی دارند این رنگ را به خود نمی گیرند در حالی که این رنگ به سرعت از غشای آسیب دیده سلول های مرده (آپوپتوتیک یا نکروتیک) وارد آن ها شده و پس از اتصال به DNA پس از تهییج به وسیله منبع نور سبز از خود نور فلورسانت در دامنه زرد/قرمز ساطع می کند که باعث تمایز سلول های مرده و زنده می شود.
کاربردهای مختلف این رنگدانه شامل بررسی زیست پذیری سلول، بررسی سیکل سلولی، و بررسی آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) می باشد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.